اگر نگاهی به قرآن و سیره معصومین بیندازیم می بینیم به کار و تلاش اهمیت ویژه ای داده شده است.
خداوند می فرماید: «وَ اَنْ لَیْسَ لِلانْسانِ اِلاّ ما سَعی»(2)؛ و این که برای انسان بهره ای جز سعی و تلاش او نیست.
وجود آدمی استعداد های نهفته ای دارد که تا به کار گرفته نشود فرصت شکوفایی ندارد و گویی این چنین است که خود را سرکوب می کنیم.
در کلامی از حضرت علی علیه السلام آمده است : " اگر نفس خود را به کاری مشغول نکنی، او تو را مشغول می کند."
این به نوعی اتمام حجت است که اگر بیکار باشی انتظار هرگونه بیهودگی و عبث بودن زندگیت را داشته باش، نفس خودت را به کار بگیر، به کار نگیری، گوهر اختیارت از دستت میرود و این شیطان است که روح و بالتبع جسم تو را به هر آنجایی که می خواهد می کشاند.
در حدیثی از پیامبر مهربانی ها ، حضرت محمد (ص) آمده است:
رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم گاهی با جوانان سالم و نیرومندی مواجه می شد. بازوهای ستبر و اندام مناسب آنان، موجب شگفتی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم می گشت. آن حضرت با آنان احوال پرسی نموده و از وضعیت زندگی و شغلشان سؤال می نمود، اگر در جواب گفته می شد که: وی فردی بیکار است و هیچ گونه شغلی ندارد؛ آن بزرگوار ناراحت می شد و می فرمود: «سَقَطَ مِنْ عَیْنی؛ از چشمم افتاد.» (فرد بیکار در نظر من ارزشی ندارد.) اطرافیان می پرسیدند: یا رسول اللّه! چرا این افراد را دوست نمی دارید؟ پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم می فرمود: برای این که اگر مؤمن شغلی نداشته باشد که با آن امرار معاش کند، برای امرار معاش، از دین خود خرج خواهد نمود.
این حدیث هم به نوعی دیگر بیانگر این مطلب است که وجود کار و مشغول بودن باعث می شود جسم و روحت پروده و رشد کند، البته این نکته نباید مورد اغماض قرار گیرد که مشغول بودن ، به معنی هر کاری نیست و نباید وجود خودمان را به هر کاری مشغول کنیم، کاری که به علممان، معرفتمان بیفزاید و فرصتی باشد برای بروز استعدادهای وجودی ما.
تاریخ : پنج شنبه 91/9/30 | 12:31 صبح | نویسنده : حیدری | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
